Anadolu’yu dolaştım. İnsanları dinledim. Dinledikçe sorguladım, dinledikçe daha iyi anladım. Acılara kulak kesildim. Hepsi kendi içinde benzersizdi. Açılan yaraların sınırı yoktu. Sonra anladım; kapı komşusuna acılarından bahsedemeyen bir insanın yaraları büyür. Ve bu acı bazen nefrete, öfkeye, kine ve intikam arzusuna dahi yol açabilir. Acılara saygı gösterdiğimiz, insanları dinleyip anlayabildiğimiz sürece barış içinde yaşayabiliriz.
Barış sizinle olsun!
